MORSKI SUPERTATA / Cyclopterus lumpus (BAŁTYCKIE OPOWIEŚCI)

Pewien zając – słowo daję –

takie oto ma zwyczaje:

w morzu pływa doskonale

i bałtyckie kocha fale,

śpi pod wodą – jak węgorze.

Hola, hola, czy tak może?!

O, tak! Nawet śledzić śledzie,

obok fajnej flądry siedzieć

lub z makrelą tańczyć twista.

Czysta prawda! Najprawdziwsza,

jak i to, że w wodzie płytkiej

z poświęceniem dba o ikrę.

Wszystkie dzieci, właśnie za to,

zwą go morskim SUPERTATĄ.

Zając… ikra – ryb jajeczka?

Nie żartuję! W morzu mieszka

RYBA TASZA, MORSKI ZAJĄC –

tutaj tak ją nazywają

wszyscy, których wciąż zachwyca

gracja, z jaką wśród fal „kica”.

TASZA, MORSKI ZAJĄC (Cyclopterus lumpus) 

A W MORZU ROŚNIE… / Ulva Lactuca (BAŁTYCKIE OPOWIEŚCI)

Ula chciała przekonać brata:

– Słuchaj, w morzu rośnie sałata!

– Co ty, siostra? Pleciesz androny.

Czyżby rósł też koper zielony

i kapusta, szczypior, ogórki…?

To, doprawdy, same bajdurki! –

tak drwił z Uli Bartek – mądrala,

co się bardzo lubił przechwalać.

Ewka mewka wszystko słyszała.

Głośno kpiny chłopca wyśmiała:

– Ecie-pecie nie wie co gada!

Jest w Bałtyku MORSKA SAŁATA,

glon zielony – Ulva Lactuca.

Lepiej, Bartku, siostry posłuchaj!

Ulwa lubi w morskim ogrodzie

rosnąć na dnie w przybrzeżnej wodzie.

Jest jadalna, pożywna przy tym.

Ryba tasza w „Dzienniku Rybim”

wiersze pisze glon wychwalając.

Wierzę taszy – to morski zając!


*
Sprytny zając, nawet najmniej uszaty,
nie omija grządek młodej sałaty,
a w temacie zieleniny pożywnej
jest ekspertem  – nie jest wcale to dziwne!

Także tasza, gdy jest rybką-dziecinką,
nie pogardzi morską, świeżą roślinką
ani glonem. Wielka będzie dziś gratka,
gdy się trafi z ulwy morska sałatka.

…Z TORNISTRA

W moim tornistrze, tuż pod piórnikiem,

siedzą MARZENIA maleńkie, ciche –

a kiedy w szkole pilnie się uczę

sny śnią, po których stają się duże...

                                  wielkie…

                           ogromne…

                    niczym wieloryb

lub łódź podwodna rozmiarów sporych.

Stał się za ciasny dla nich tornister,

z jego głębiny, czym prędzej, wszystkie

się wynurzają nad moją głowę.

Ja sobie z tego już nic nie robię.

Pora do domu. Lekcje skończone!

Zrobioną z marzeń  wkładam koronę.

Jestem jak Neptun groźny, wspaniały
i już nie czuję się taki mały,

gdy widzę swoje odbicie w oknie.

Czemu z zazdrością patrzą przechodnie, 
kiedy ze szkoły wracam zmęczony?

Czyżby nikt nie miał takiej korony!!!?